door Ivar Mol
•
29 november 2017
Neem een willekeurige organisatie en je zult zien; hoe ouder de organisatie hoe meer regels en structuur er in sluipt. Zo is het ook met het leven. Een baby is een organisatie op zichzelf en in den beginne totaal vrij van structuur; het piest en poept dat het een lieve lust is en het doet maar wat. De ouders duiken er echter direct bovenop en overladen het kind met regels, structuur, voorwaarden, normen, gedragsregels, tradities en dogma’s. Zodra het kind enigszins bewust is neemt het dit over en legt zichzelf de ene na de andere dogma op en zie; het ego krijgt zijn vorm. Ik heb mij altijd verbaasd over vragen naar “Het Doel van het Leven”, in mijn optiek is dat er niet. Je leeft, dat duurt een poosje en gaat weer dood, dat is het zo’n beetje. Maar met een beetje goede wil, een fijne lach, rust uitstralen naar je omgeving, een knipoog naar de kassière en even belletje trekken bij de buren maak je van dit leven wel een geinig tijdverdrijf en een hoop mensen ontberen dat. Mochten er ingrediënten voor het leven zijn, dan is dat m.i. liefde, humor, spontaniteit, creativiteit, contact, overgave en vrijheid. En deze 7 ingrediënten zijn niet gediend met regels en structuur. Hoe meer regels en structuur hoe saaier, enger en droger het leven wordt. Dat een organisatie, zoals degene waar jij werkt wellicht, zichzelf bijna verdrinkt in regelgeving wil niet zeggen dat jij als persoon datzelfde moet doen. En toch zijn er genoeg die dat doen. De Kum-nye Tantra filosofie is een levensvisie helemaal uitgaande van deze 7 ingrediënten. Maar om tot deze 7 ingrediënten te komen moet je vaak eerst bij jezelf het nodige werk verschaffen; namelijk een innerlijke zoektocht houden naar de eigen grenzen en structuren en deze onderwerpen aan een grondige analyse. Met een beetje geluk zie je onnodigheid, onnozelheid en waardeloosheid ervan in en ga je ze zodoende loslaten. Op dat moment ben je met Tantra bezig. Tantra gaat niet over volkomen vrijheid, maar over balans, en die balans geeft vrijheid. Namelijk de vrijheid om niet de verslavende drang te voelen iets te moeten presteren, jezelf te bewijzen, iets af te wijzen uit angst of aversie maar het te accepteren zoals het is en het daarbij te laten. De balans creëert dus zijn eigen regels en structuren; zoals een koorddanser intuïtief aanvoelt waar zijn balans zit en hoe hij zijn lichaam als vanzelf corrigeert, hij is niet gebaat bij regels over hoe hij over het koord zou moeten lopen. Om in de vergelijking met de koorddanser te blijven; niet iedereen is geschikt om koorddanser te worden, sommige moeten er niet eens aan gaan beginnen. Tantra heeft in vergelijking met andere spirituele systemen zoals yoga, reiki of meditatie een relatief hoge drempel. Yoga is bijvoorbeeld zeer gestructureerd en dat geeft houvast. Tantra kent alleen maar de balans als regel en voor een hoop mensen geeft dat geen houvast. Ga je met een wens van regels, structuren en houvast naar de Tantra toe, dan wordt het een lastig verhaal met een teleurstelling in het verschiet. De Tantra vraagt je namelijk iets los te laten, al is het maar voor even, en als dat nu juist datgene is wat je wenst vast te houden dan is dat een ongemakkelijkheid die zeer ongewenst is. Tantra is het beleven, ervaren en genieten van vrijheid, in vrijheid. Dat is de levensfilosofie. Iedereen wil daarheen, weinigen willen er aan werken. Tantra als massage of sessie is een kunstmatig gecreëerde situatie van balans in op een matras gedurende 2 of 3 uur. Je wordt ondergedompeld in een bad van liefde, humor, spontaniteit, creativiteit, contact, overgave en vrijheid en dat is soms teveel van het goede. Het verschil met de werkelijkheid waar je zojuist in zat en waar je straks in terugkeert is soms te groot. Dat is niet erg, maar dat is wel een realiteit. En die realiteit moet overwogen worden voordat een massage of sessie gaat beginnen. En wellicht wordt daar, ook door mij, te weinig aandacht aan besteed.